Tuesday, November 1, 2016

Գրականություն


Երևանի ծագումը


Ք.ա. 7-րդ դարում Կարմիր բլուրում կառուցվել է Թեյշեբանի ամրոցը, որը ք.ա. 6-րդ դարում կործանել են սկյութները:Հայ մատենագրերը Երևանի անվան ծագումը երկար ժամանակ կապել են Նոյան տապանի աստվածաշնչյան ավանդության հետ, երբ Նոյի տապանը կանգ է առել Արարատի գագաթին, և Նոյը, ջրհեղեղից հետո տեսնելով առաջին ցամաքը, որն ապագա Երևանի կառուցման վայրն էր, գոչել է՝ երևա՜ց:Այստեղից էլ՝ առաջացել է Երևան անվանումը:
Առավել տարածված է այն տեսակետը, որ «Երևան» անունը կապված է Էրեբունի բերդաքաղաքի անվան հետ։ Սակայն կան նաև այլ տեսակետներ. դրանցից մեկի համաձայն՝ հիմնադրված նոր բնակավայրի անվանակոչման համար Արգիշտի Ա (Ք.ա786-764թթ) կամ օգտագործել է տարածքում եղած ու նրան հայտնի հնագույն այլ բնակավայրի անուն, կամ կոչել է «երի» կամ «արի» ցեղի անունով։   

Գրականություն

 Ավետիք Իսահակյանը ծնվել է 1875թ Ալեքսանդրապոլում (Գյումրի): Մանկությունն անցել է Ղազարապատ գյուղում:
 Գրաճանաչություն սովորել է Հայրենի քաղաքում: Ուսումը շարունակել է Հառիճի վանքի դպրոցում և Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանում: 1893-1895թթ սովորել է Լայպցիգի (Գերմանիա),1897-1902թթ Ցյուրիխի (Շվեյցարիա) համալսարաններում՝ ուսումնասիրելով գրականություն ու փիլիսոփայություն:
 Կյանքի հանգամանքները պարտադրել են երկար տարիներ ապրել՝ Գերմանիայում,Իտալիայում,Շվեցարիայում:1936թ Ա. Իսահակյանը վերադառնում է հայրենիք:Նրա կյանքի վերջին տարիներն անցնում են համաժողովրդական սիրո ու մեծարանքի մեջ: Ժողովուրդը նրան տվել է Վարպետ պատվանունը:
 Ա. Իսահակյանը վախճանվել է 1957թ հոկտեմբերի 17 և հանգչում է Երևանի Կոմիտասի անվան զբոսայգում Հայոց Մեծերի Պանթեոնում:


ՄՈՐ ՍԻՐՏԸ
(հայկական ավանդավեպ)
Կա հինավուրց մի զրույց,
Թե մի տղա,
Միամորիկ,
Սիրում էր մի աղջկա:
Աղջիկն ասավ և «Ինձ բնավ
Դու չես սիրում,
Թե չէ գնա՛,
Գնա՛ մորըդ սի՛րտը բեր»:
Տղան մոլոր, գլխիկոր
Քայլ առավ,
Լացեց, լացեց,
Աղջկա մոտ ետ դառավ:
Երբ նա տեսավ, զայրացավ.
— Է՛լ չերևաս
Շեմքիս, ասավ,
Մինչև սիրտը չըբերես:
Տղան գնաց և որսաց
Սարի այծյամ,
Սիրտը հանեց,
Բերեց տվեց աղջկան:
Երբ նա տեսավ, զայրացավ.
— Կորի՛ր աչքես,
Թե հարազատ
Մորըդ սիրտը չըբերես:
Տղան գնաց` մորն սպանեց,
Երբ վազ կըտար
Սիրտը` ձեռքին,
Ոտքը սահեց, ընկավ վար:
Եվ սիրտը մոր ասավ տխուր,
Լացակումած.
— Վա՜յ, խեղճ տղաս,
Ոչ մի տեղըդ չըցավա՞ց...




Այս ստեղծագործության մեջ ես հասկացա,որ տղան իր սիրած աղջկա համար արեց ամեն-ինչ, բայց ոչինչ չստացավ: Տղան ՄԱՅՐԻԿԻՆ սպանեց,որ սիրտը տար աղջկան: 
Գրում եմ ստեղծագործության մի փոքր հատված:

Ոտքը սահեց, ընկավ վար:
Եվ սիրտը մոր ասավ տխուր,
Լացակումած.
— Վա՜յ, խեղճ տղաս,
Ոչ մի տեղըդ չըցավա՞ց...

Սա նշանակում է,որ ՄԱՅՐԸ միշտ կմտածի իր որդու մասին կհասկանա,կների,խորհուրդ կտա մի խոսքվ կանի ամեն-ինչ:

Saturday, October 29, 2016

Հայոց Պատմություն

Հայ ազատագրական միտքը

1)Ազատագրական մտքի կողմնորոշումը և հիմնավորումը. Իսրայել Օրի, Հովսեփ Էմին

Իսրայել Օրին և Հովսեփ Էմինը համարվում են 18դ-ի Հայ Ազգային ազատագրակա շարժման գործիչներ: Չնայած այս գործիչների գործունեության մեջ կար ժամանակագրական որոշ տարբերություն: Այսպես Իսրայել Օրին,որպես Հայ-ազատագրական գործիչ գործունեություն է ծավալել 17դ-ի վերջում 18դ սկզբներին,իսկՀովսեփ Էմինը գործունեություն է ծավալել գրեթե կես դար անց,բայց միևնույն է երկուսի նպատակը եղել է Հայրենիքի ազատագրումը:Իսրայել Օրու ժամանակաշրջանում հատկապես 17դ վերջին Հայ-ազատագրական շարժումը արևմտյան կողմնորոշում: Ինչով էր դա պայմանավորված- այդ ժամանակ Եվրոպայում առաջացել էր հակաթուրքական ռազմական դաշինք և հայ գործիչները այդ թվում Իսրայել Օրին Հ-ի ազատագրումը կապում էին Եվրոպայի հետ սկզբնական շրջանում Ֆրանսիաի,իսկ որոշ ժամանակ անց ԼեհաստանիԳերմանիաի և այլ Եվրոպական երկրների հետ,սակայն կյանքը ցույց տվեց,որ արևմտաեվրոպական կողմնորոշումը չտվեց իր ցանկալի արդյունքը և Իսրայել Օրին որոշեց իր գործունեությունը ծավալել Ռուսաստանում,քանի-որ 18դ սկզբին Ռուսաստանը հզորացել էր և ձգտում էր ծավալվել նաև հարավ և մեծացնել իր Կայսրության սահմանները հարավում տիրանալով Սև և Կասպից ծովի առափնյա շրջաններին: Բնական է,որ Իսրայել Օրին չէր կարող այս հանգամանքը հաշվի չառնել հասկանալով,որ ռուսաստանի նվաճողական շահերը համնկնում են Հայ ժողովուրդի ազատագրական շահերի հետ նմանատիպ գործունեություն ծավալեց Հովսեփ Էմինը ,որը իր հործունեության սկզբում ի տարբերություն Իսրայել Օրու Հայաստանի ազատագրումը կապում էր ոձ թե Եվրոպայի այլ Ռուսաստանի,Վրաստանի հետ:

2)Սեփական դրսևորումները. զինված պայքարը Սյունիքում և Արցախում

Ինչպես գիտենք պատմական Հայաստանի արևելյան մասում Հայ ազատագրական զիննված պայքարի կենտրոններ են եղել լեռնային երկրամասեր համարվող Սյունիքը և Արցախը: Այդ տարածքները անշուշտ իրենց աշխարհագրական դիրքով նպաստավոր պայմաններ են ստեղծում ազատագրական պայքար սկսելու համար բացի այդ Մեծ էր ասյտեղ անհայտ գործիչների դերը որոնք կարողացան սեփական քայլերով կազմակերպել և իրականցնել Սյունիքի և Արցախի ազատագրական պայքարը,այսպիսով նշված տարածքներում Հայերը հասան որոշակի հաջողություններ,որը  ամշուշտ կապված էր այս 2 գործոնների հետ ավելորդ չեմ համարում նորից հիշեցնել այս տարածաշրջանի անմատծելի աշխարհագրական դիրքը և անհատ գործիչների ծավալած Հայրենանվեր գործունեությունը,որի մեջ գերակշռող դեր էր կատարում նրանց ունեցած ռազմաքաղաքական գիտելիքները մարտնչելու փորձը ժողովրֆին իրեց ետեվից ընդունակությունները: Այժմ բերեք կոնկրետ օրինակներ և փաստեր սկսենք սեփական դրսևորումներում մեծ դեր խաղած ազատագրական պայքարի երաշխիք համրվող աշխարհագրական գործոնից այսպես Արցախում ձևավորված ռազմական ինքնապաշտպանական ամրոցները,որոնք հայտնի էին Սղնախներ անունով: Օր. Գյուլիստանի Սղնախը, Քարագլխի Սղնախը,Շոշի Սղնախը,Ջրաբերդի Սղնախը և այլ Սղնախներ: Այս առումով ետ չէր մնում նաև Սյունիքը որտեղ ևս կային ռազմավարական նշանակություն ունեցող բերդեր, ամրոցներ հատկապես Կապանի տարածաշրջանը իր նշանավոր Հալի ձորի բերդով: Իհարկե սեփական դրսեվորումները կապված է նաև անհատ գործիչների ծավալած գործունեության հետ այսպես րացախում աչկի ընկան Գանձասարի կաթողակիս Եսայի Հասան Ջալալյանը, Աբրահամ սպարապետը Գյուլիստանի Սղնախի առաջնորդն էր,Ավան և Թարխան հարյուրապետերը,որոնք ղեկավորում էին Շուշիի Սղնախը աչկի ընկավ նաև Մելիք Հովսեփը,որը ղեկավարում էր Քարա գլխի Սղնախը,իսկ Սյունիքում հայտնի էին զորաբարներ Դավիթ Բեկը,Մխիթարը և ուրշներ:Ավելացնեմ նաև,որ սեփական դրսևորումները ապացույցաին էր,որ Սյունիքի և արցախի ազտագրական ուժերը իրենց պայքարի ընթացքում հույսը դրեցին իրենց սեփական ուժերի վրա:

3)Ռուսական կողմնորոշում. ազատագրու՞մ, թե ձուլում

Ռուսական կողմնորուշում ասելով պետք է հասկանալ հետևյալը,որ Հայերը իրենց ազատագրման ելքը տեսնում կապում էին Ռուսաստանի հետ այդ նպատակով գրեթե ամբողջ 18դ-ում բազմաթիվ ծրագրեր կազմեցին ուղված Ռուսաստանին խնդրանքների տեսքով և հասկացան,որ այդ ծրագրերը ոչ թե Հայ ժողովուրդին կբերեն անկախություն,ազատություն այլ Ռուսաստանի կողմից Հայաստանի նվաճում Հայերի ձուլում: Դրա վառ վկայությունն է շատ Հայ գործիչների մեկնաբանությունը Ռուսաստանի վարած քաղաքակաունթյան նկատմամբ: Այդ գործիչները խորը հիասթափություն ապրեցին ու հասկացան,որ Ռուսաստանը ձգտում է հայերին ձուլել ռուս ժողովրդի հետ շատ ռուսական պետական գործիչներ ասում էին Հայատանը մեզ պետք է առանց Հայերի:Իսկ Հայ գործիչներից օրինակ Ներսես Աշտարակեցին Կաթողիկոս,Մկրտիչ Խրիմյան և ուրիշ գործիչներ հասկանալով Ռուսաստանի հակահայ քաղաքականությունը իրենց բողոքի ձայն էին բարձրացնում Ռուսաստանի դեմ: Իմ կարծիքով ներկա պահիս այժմ Ռ.Դ.-ը փորձում է Հայստանը դնել իրենից կախվածության մեջ և դա հաջողվում է նրան դրա վառ ապացույցն է,որ Հայաստանի ազգային հարստություն համարվող և ռազմավարական նշանակություն ունեցող ռեսուսները հանձնվել են Ռուսաստանին սկսած տրանսպորտից,թե երկաթ գիծը,թե օդային տրանսպորտը,թե ներգեծիկ ռեսուսները գտնվում են Ռուսաստանի ձեռքում:

Գրականություն

Ակսել Բակունցը
(Ալեքսանդր Ստեփանի Թևոսյան) ծնվել է  1899 թվականին, հունիսի 13-ին Գորիսում։ Գորիսի ծխական դպրոցն ավարտելուց հետո Բակունցը 1910 թ ընդունվում է Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարան, որի դասարանային բաժինն ավարտում է 1917-ին։ Հետագայում մանկավարժական աշխատանք է կատարում Զանգեզուրի Լոր գյուղում։ 1917-18-ին որպես շարքային զինվոր մասնակցել է Աշկալայի, Իլլիջայի, Արդահանի կռիվներին և Սարդարապատի ճակատամարտին։ Սովորել է Թիֆլիսի պոլիտեխնիկական ինստիտուտում, ապա մեկնել Խարկով և 1923 թվականին ավարտել Խարկովի գյուղատնտեսական ինստիտուտը, վերադարձել և 1924-1926 թվականներին աշխատել Գորիսում որպես Զանգեզուրի գավառական գյուղատնտես, գավգործկոմի հողբաժնի վարիչ, 1926-31 թվականներին՝ Երևանում՝ որպես հողժողկոմատի հողվարչության պետի տեղակալ։

1927-1928 թվականներին աշխատել է նաև «Մաճկալ» թերթում։ 1928 թվականին մասնակցել է Երևանի անասանաբուժական ինստիտուտի կազմակերպմանը և աշխատել այնտեղ։ 1931 թ աշխատել է «Նոր ուղի» հանդեսում։ Այնուհետև հիմնականում զբաղվել է գրական աշխատանքով։ Գրել է «Զանգեզուր» և «Արևի զավակը» կինոնկարների սցենարը։ Գնդակահարվել է 1937 հուլիսի 18-ին Ստալինի հրամանով։

Sunday, October 23, 2016

Գրականություն

«Ալպիական մանուշակ»


Նովելում Բակունցը(1899հունիսի 13-1937հուլիսի 18) նկարագրել է Հայաստանի պատմությունը, բնությունը նրա մարդկանց ու արվեստը: Նկարագրել է լեռնային Հայաստանի պատկերները՝ ավերակ բերդերով, գյուղական կենցաղին բնորոշ տեսարաններով, օջախի առաջ չոքած կին, կորեկի արտում հոգնած հնձվոր, անմատչելի ժայռերում վազվզող երեխաներ: Հայաստանի բնության գեղեցիկ հատվածներից մեկն է Բակունցի նկարագրած Կաքավաբերդը՝ ամպերին հասնող լեռներով և դրանց մեջ գտնվող միակ ծաղկով, որն է ալպիական մանուշակը: Այդ լեռներին հյուր են գալիս մի հնագետ, մի նկարիչ և սրանց ուղեկիցը: Հասնելով առաջին վրանին արձակում են ձիերը և գնում հնձվորի տուն հյուր: Նկարիչը տեսնում է հնձվորի կնոջը, որի գեղեցկությունը չի վրիպում նրա աչքից: Հեռավոր Կաքավաբերդում՝ կարիքի ու խավարի մեջ, աշխարհից կտրված՝ սարերի վրա, ապրում է ալպիական մանուշակի նման գեղեցիկ կին: Նկարիչը շտապ նկարում է կնոջը և մտաբերում որ նման մի կնոջ տեսել է հեռվում՝ ծովափին: Նրանք նման են արտաքինով, սակայն տարբեր է նրանց կենցաղը: Առաջինը՝ նստած օջախի առաջ, խառնում է կրակը,մյուսը՝ ծովափին, վայելում է ազատությունը...
Եկվորները թեյ են խմում ու հեռանում, բայց դրաման շարունակվում է: Խանդը կայծակի պես փայլատակում է մռայլ հնձվորի սրտում, ձեռքն է առնում մահակը, որն անասելի թափով իջնում է կնոջ թիկունքին:  

Tuesday, October 11, 2016

Գրականություն

Գ. Մահարու տոհմքկան ազգանունը Մուրադխանյան է: Գորգավաճառությամբ զբաղվող նրա նախնինեիը սերում են Պարսկաստանից: Վանում նրանք կնքվել են Աճեմյան ազգանունով:
Մաբարին ծնվել է 1903թ օգոստոսի1-ին: Արևմտյան Հայաստանի Վան քաղաքում ուսուցիչ,նշ. քաղաքական գործիչ Արմենական կուսակցության հիմնադիր-անդամ Գրիգոր Աճեմյանի ընտանիքում: Մահարին 8տ. էր,երբ նրա քեռին իբրև թե պատահական արձակված կրակոցից սպանում է հորը: Նախնական կրթությունը ստացել է տեղի <<Նոիաշեն>> և <<Երեմեան>> վարժարաններում: 1915թ ապրիլի 7-ին հարձակվել են Վանի հայության մեկամսյա հերոսական ինքնապաշտպանոիթյունը: Շնորհիվ լավ կազմակերպված ինքնապաշտպանության վանեցիները փրկվեցին նոտորածից: 1915թ մայիսի սկսբին ռուսական բանակի և հայ կամավորական ջոկատների առաջխաղացումը հարկադրում է թուրքական հրամանատարությունը դադարեցնել Վանի պաշարումը և հեռանալ: Մայիսի 5-ին մտնում են Վան հայ կամավորները,իսկ մայիսի 6-ին ռուսակամ զորքերը: Վանում և շրջակա տարածքներում ստեղծվում է Վանի նահանգապետությունը, որի նահանգապետ է նշանակվում ՀՅԴ անդամ, Վանի ինքնապաշտպանության ղեկավարներից Արամ Մանուկյանը։ Սակայն երկու ամիս անց՝ 1915 թ. հուլիսին, ռուսական զորքը նահանջում է, և նրանց հետ նահանջում են նաև Վասպուրականի թվով շուրջ 200 հազար հայությունը։ Ճանապարհին պատանի Գուրգենի քեռին լքում է սեփական մորը, քրոջն ու քրոջ ընտանիքին՝ նրանց թողնելով բախտի քմահաճույքին։ Գաղթի ճանապարհին մահանում է Գուրգենի տատը։ Շատ չանցած, նա կորցնում է նաև իր հարազատներին և այլ փախստականների հետ փախչում է Արևելյան Հայաստան։ Այստեղ Գ. Մահարին մեծանում է Երևանի ու Դիլիջանի որբանոցներում և սովորում Երևանի պետական համալսարանի պատմա-լեզվագրական ֆակուլտետում։ Մի քանի տարի անց նա գտնում է իր կորած մորն ու մյուս հարազատներին։ Հետագայում նա այս ամենի մասին պատմել է իր «Մանկություն» վիպակում։

Որբանոցներից մեկում նա ծանոթացել է Եղիշե Չարենցի հետ։ Սկսվել է նրա ստեղծագործական կյանքը։ 1918 թվականից բանաստեղծություններ է տպագրել «Աշխատանք», «Վան-Տոսպ» և այլ թերթերում։ Գ. Մահարին որբանոցային կյանքի թափառումների մասին պատմել է «Պատանեկություն» վիպակում։ Նրա գրական գործունեությունն ընդհատվում է 1936 թվականի Օգոստոսին, երբ անհիմն մեղադրանքով ստալինյան ռեպրեսիայի արդյունքում նա դատապարտվել է 11 տարվա բանտարկության և հայտնվել հեռավոր Սիբիրի կալանավայրերում։ Առաջին բանտային աքսորից Գ. Մահարին վերադարձել է 1947 թ., երբ արդեն մահացել էր նրա սիրելի մայրը, իսկ կինը հրաժարվել էր նրանից։ Իր իսկ խոսքերով ասած՝ նա հայտնվել էր հարազատ Երևանում, որն արդեն օտար էր իրեն։ Բանտային աքսորից վերադառնալուց ուղիղ 444 օր հետո՝ 1949 թ., Գ. Մահարին, որպես անբարեհույս տարր, կրկին աքսորվել է Սիբիր, բայց այս անգամ որպես ազատ աքսորյալ, ոչ որպես կալանավոր։ Ի տարբերություն նախորդ բանտային աքսորի` այս անգամ նրան թույլատրվել է կարդալ և գրել։ Երկրորդ աքսորի ժամանակ նա աշխատել է որպես խոզապահ։ Միաժամանակ գրել է իր Երիտասարդության սեմին վիպակը։ Այս աքսորի ժամանակ էլ նա ծանոթացել է իր երկրորդ կնոջ՝ լիտվուհի Անտոնինա Պովիլայտիտեյի հետ։ Աքսորավայրում 1952 թ. նրանք ամուսնացել են, ունեցել երկու զավակ՝ աղջիկ և տղա։

1954 թվականին Գ. Մահարին կնոջ և ուրիշ հայ գրողների Վահրամ Ալազան, Վաղարշակ Նորենց/ հետ միասին արդարացվել է և վերադարձել Երևան: Երևան վերադառնալուց հետո մահանում է նրանց դուստրը։

1954-1969 թթ. Գ. Մահարին ապրել և ստեղծագործել է Երևանում։ Այդ տարիներին նա գրել է իր ամենահայտնի ստեղծագործությունները «Ծաղկած փշալարեր» վիպակ-հուշագրությունը  և «Այրվող այգեստաններ» վեպը։ 1959 թ. լույս է տեսնում Գ. Մահարու «Հնձաններ» բանաստեղծությունների, 1962 թ.՝ «Լռության ձայնը» պատմվածքների ժողովածուները։ Գ. Մահարին գրել է նաև «Մարդը՝ մարդուն...», Կոմիտասին նվիրված «Երգ մահու և անմահության» թատերգությունները, «Չարենց նամե», «Այս հմուտ, հանճարեղ լոռեցին», «Վիլյամ Սարոյանի հետ», «Արծիվ Նաիրի», «Վարդան Աճեմյանի հետ», «Ակսելյան քանդակներ» դիմանկարանյին-հուշագրական գրքերը։    

Գ. Մահարին մահացել է 1969 թվականի հունիսի 17-ին Լիտվայի Պալանգա առողջարանական քաղաքում։

Friday, September 2, 2016

Գրականություն

Շահան Շահնուր
Շահան Շահնուր (իսկական անունը՝ Շահնուր Քերեսթեճյան, 1903օգոստոսի 3, Կ.Պոլիս– 1974 Օգոստոսի 20, Փարիզ), հայ գրող, սփյուռքահայ գրականության հիմնադիրներից է:
Նախնական կրթությունը ստացել է Սկյուտարի Սեմերճյան դպրոցում, ապա՝ Պերպերյան վարժարանում։ 1921-ին ավարտում է վարժարանը՝ բարձր առաջադիմությամբ: Սովորելու տարիներին հիմնավոր կարդում է հայ ու օտար (հատկապես ֆրանսիական ) գրականություն: Շահնուրն օժտված էր նկարելու և գծելու: Վարժարանը ավարտելուց հետո զբաղվում է լուսանկարչությամբ: 1922–ին հաստատվել է Փարիզում։ Այստեղ էլ զբաղվում է լուսանկարչությամբ և սկսում առաջին գրական փորձերը: Աշխատակցել է «Արև», «Ապագա», «Անահիտ» պարբերականների, Թեոդիկի «Ամենուն տարեցույցին»։
 1963 թվականին նշվում է նրա 60 ամյակը և ավելի է տարածվում նրա համբավը: Առողջական վիճակի վատացման պատճառով 1974 թվականին ավարտվում է Շահան Շահնուրի տառապալից և արգասավոր կյանքը:

Monday, July 4, 2016

Սևանի «ժայռ» ճամբարի տպավարություններս



Մխիթար Սեբաստացու Կրթհամալիրի Ավագ Դպրոց Վարժարանի Մանկավարժական կոլեկտիվին ի դեմս ՄԱՐԹԱ ԱՍԱՏՐՅԱՆԻ հայտնում եմ Իմ խորհին Շնորհակալությունը ճամբարային քառորյաս լիակատար ու տպավորիչ անցկացնելու համար: Մանկավարժական կոլեկտիվի հետ միասին ճամբարականներիս ցանկը կազմված էր լավագույն Սեբաստացիներից: Ունեցանք լիակատար հանգիստ, հիշարժան բազում պահեր, ձեռք բերեցի նոր ընկերներ և բոլորին ճանաչեցի իրենց մարդկային արժեքներով: Այսպիսով՝ մեկ անգամ ևս համոզվեցի,որ Մեր Մանկավարժները հոգատար Ծնողներ են,թե՛ դպրոցում,թե՛ դպրոցից դուրս բոլորս գտնվում ենք ուշադրության կենտրոնում պետք է գնահատել կարողանանք Մեր Ուսուցիչներին .

                 Ճերմակե՜լ է ուսուցչուհիս ու ծերացե՜լ է այնպես, 
                 Տխրությամբ է լցվում հոգիս, երբ նայում եմ նրան ես :
                 Համբուրում եմ Ձեզ հիմա և գլուխ եմ խոնարհում.
                 Դուք՝ Ինձ համար-Ինձ համար երկրորդ ծնող աշխարհու՜մ…


Ներողություն եմ խնդրում այն Մանկավարժներին ում անունները չհիշատակեցի :

                                   Հարգանքներով՝ Արման Այվազյան

                         

Monday, May 30, 2016

English

             Johnny Depp


In 1983, Johnny Depp began dating artist Lori Anne Allison, they were married on Christmas Eve of the same year. This marriage ended in 1985.

Another passion of Johnny Depp was the actress Jennifer Grey. Their relationship began in 1989. This novel, little is known. Perhaps because it lasted very long.

With Winona Ryder Johnny was together from 1989 to 1993. For five months they lived together, even after five months there was a ring on her ring finger. But their relationship ended before they could get married.

In 1994, he began dating the British supermodel Kate Moss.

In 1998, it became a new love Vanessa Paradis, a French actress and singer. They had two children - daughter Lily-Rose Melody in May 1999, and son John Christopher (Jack) Depp III in April 2002. June 19, 2012 Depp's publicist issued a statement that Depp and Paradis have left in the past two years, Depp and Paradis did not attend public events together. Later, both the actor confirmed the gap, calling it voluntary, and stated that remained friends.

The reason for the gap Depp began a relationship with the Lady in the film "The Rum Diary" Amber Heard, which began in 2011. In January 2014, he proposed to her. February 3, 2015, Depp and Heard were married.

Johnny Depp bought an island Little Halls Pond Cay in the Bahamas archipelago.

Once channel CNN reported on the actor's death in a car crash. But in the end it turned out that the "news" was the work of hackers to hack the channel's website.

Problems with law
In 1994, Depp was arrested in connection with the alleged deliberate damage of furniture in a hotel in New York.

Again he was arrested in 1999 for brawling with paparazzi during dinner outside a London restaurant.

Monday, May 9, 2016

Русский Язык

Лев Николаевич Толстой
88888888888888888
Родился Лев Николаевич Толстой 9 сентября 1828 года в Яс- ной Поляне. Величайший писатель мировой и русской литературы, просветитель, религиозный мыслитель, чьѐ мировоззрение послу- жило возникновению нового религиозно-нравственного течения – толстовства. Почѐтный академик по разряду изящной словесно- сти (1900). Писатель, ещѐ при жизни признанный главой русской ли- тературы, чьѐ творчество ознаменовало новый этап в развитии русского и мирового реализма, соединив традиции классического романа XIX века и послужив развитию литературы XX столетия. Произведения писателя многократно экранизировались. Умер Лев Николаевич Толстой 20 ноября 1910 года на станции Астапово. Наиболее известные произведения: романы «Война и мир», «Анна Каренина», «Воскресенье»; автобиографическая трилогия «Детство», «Отрочество», «Юность», повести «Казаки», «Смерть Ивана Ильича», «Крейцерова соната» и другие.

Пословицы

“Железом хлеба добывают”-Я думаю что добывать на хлеб трудно и люди мнохо работают.
“Погнался за топорищем, упустил топор”-Я думаю  что если захоеть многого и мало не будет.
Случай в поезде
(по книге Марии Павловны Чеховой «Из далекого прошлого»)
Задание № 1. Прочитайте текст.
Русский писатель Антон Павлович Чехов был очень скромным человеком. Он не любил торжественных собраний, поздравлений, произносимых книжно и долго, не любил, когда кто-нибудь начинал его хвалить. Обычно в таких случаях он, рассерженный, уходил. Но однажды, когда его хвалили, он был весел, и это не было ему неприятно, потому что слова, сказанные людьми, были простые и искренние. Это произошло так. Антон Павлович вместе со своей сестрой Марией ехал в поезде. Рядом с ними сидели двое мужчин и разговаривали. На станции один из них вышел из вагона и купил новый журнал, в котором был помещен рассказ Чехова.
– Чехов – мой любимый писатель. Читали ли вы что-нибудь из его произведений? – сказал он, обращаясь к Антону Павловичу.
– Гм… Когда-то… – неопределенно ответил Чехов.
– Советую прочитать!
Другой пассажир, одетый в черный костюм, тоже вступил в разговор и начал хвалить Чехова: – Это один из лучших писателей. Рассказы, написанные им, маленькие, а прочитаешь внимательно, подумаешь – и открывается широкая картина русской жизни. Он вам нравится? – Гм… Не знаю, – опять ответил Антон Павлович.
Мария улыбнулась и посмотрела на брата. Чехов, не узнанный этими людьми, был спокоен, только глаза его смеялись. Пассажиры продолжали начатый разговор.
– Чехов – врач. Он был бы очень хорошим доктором, если бы не был писателем. В Мелихове, где он теперь живет, он бесплатно лечит всех и дает лекарства.
– Да, он хороший человек, – сказал мужчина в черном костюме.
– Вы слышали, что недавно открылись школы, построенные Чеховым для крестьян? Любят его люди, и он любит и знает людей, поэтому рассказы, написанные им, так хороши …
И долго еще пассажиры говорили о Чехове, о его произведениях. Антон Павлович сидел, слушал, покашливая, этих случайно встреченных людей и говорил непонятное «гм …, гм». Мария очень хотела открыть им правду.
Она тихо сказала: – Антон, скажи им, кто ты.
– Гм…, – ответил он и покачал головой.
– Ну, Антон, – просила она брата.
Но он как будто не слышал ее. Она замолчала и только иногда, слушая пассажиров, тихо говорила:
– Скажи…
Скоро должно было кончиться это совместное путешествие. Мария попросила брата:
– Разреши мне сказать им, что ты Чехов!
Он посмотрел на нее смеющимися глазами и отрицательно покачал головой. На следующей станции пассажиры вышли из вагона, так и не узнав, что они говорили с Чеховым и что в русской литературе есть хороший и интересный писатель Антон Павлович Чехов, произве- дения которого ему надо прочитать.

Задание № 2. Составьте предложения со следующими словами:
поздравления, хвалить, лечить, пассажир.
  1. Я получил поздравления на мой день день рождения.
  2. Я не люблю когда меня хвалят, мне как то не удобно.
  3. Доктора лечут салдатов.
  4. В поезде много пассажиров.
Антон Павлович Чехов
                                                             222222222
Антон Павлович Чехов родился 29 января 1860 года в Таганроге. Выдающийся русский писатель, общепризнанный классик ми- ровой литературы. По профессии врач. Почѐтный академик Импе- раторской Академии наук по разряду изящной словесности. Один из самых известных драматургов мира. Его произведения переведены более чем на 100 языков. Его пьесы, в особенности «Чайка», «Три сестры» и «Вишнѐвый сад», на протяжении более ста лет ставятся во многих театрах мира. Умер писатель 15 июля 1904 года.
На даче
(По рассказу А.П. Чехова)
Задание № 1. Прочитайте текст.
«Я Вас люблю. Вы моя жизнь, счастье – все! Простите за признание, но я не могу больше молчать. Будьте сегодня в восемь часов вечера в старой беседке. Имя свое не подписываю, но я молода, хороша собой, чего ж вам еще?» Дачник Павел Иванович, человек семейный и положительный, читая письмо, от удивления пожимал плечами. – Я женатый человек, и вдруг такое странное, такое глупое письмо! Кто его написал? Павел Иванович, прочитав письмо еще раз, плюнул. За все 8 лет своей женатой жизни Павел Иванович забыл тонкие чувства и не получал никаких писем, поэтому письмо его сильно взволновало. Через час, лежа на диване, он думал: – Я не мальчишка и не побегу на это дурацкое свидание, но все-таки интересно знать, кто это написал. Почерк, конечно, женский. Вероятно, какая-нибудь вдова. Кто это может быть? Решить этот вопрос было тем более трудно, что у него в дачном поселке не было ни одной знакомой женщины, кроме жены. – Странно, – подумал он. – «Я вас люблю». Когда она успела полюбить, не познакомившись, не узнав, какой я человек. Но кто она? Вдруг Павел Иванович вспомнил, что вчера и позавчера, гуляя по саду, он несколько раз встречал молоденькую блондинку в голубом платье. Блондинка часто смотрела на него, а когда он сел на скамейку, она села рядом с ним. – Она? – подумал Павел Иванович. За обедом Павел Иванович смотрел на жену и думал: – Она пишет, что молода. Значит, не старуха. Если говорить правду, то я еще не так стар и плох, чтобы в меня невозможно было влюбиться. Любит же меня жена! – О чем ты думаешь? – спросила его жена. – Так, голова болит, – сказал Павел Иванович. После обеда, отдыхая в удобном кресле, он думал: – А она надеется, что я приду. Может быть, пойти из любопытства? Быстро поднявшись, он начал одеваться. – Куда ты собираешься? – спросила жена, заметив, что он надевает чистую рубашку и новый галстук. – Хочу погулять, голова болит. В восемь часов он вышел из дома. В конце аллеи была видна старая беседка. У него вдруг забилось сердце. Дрожа всем телом, он вошѐл в беседку. В углу он увидел какого-то человека. Но это был мужчина. Он узнал в нем брата своей жены студента Митю, живущего у них на даче. Две минуты прошли в молчании. – Извините меня, Павел Иванович, – начал Митя, – но я прошу вас оставить меня одного. Я обдумываю свою диссертацию, и ваше присутствие мне мешает. А ты иди куда-нибудь в темную аллею, – сказал Павел Иванович, – на свежем воздухе легче думать. А я хочу тут на скамейке поспать, здесь не так жарко. – Диссертация важнее, – сказал Митя. Наступило молчание. Павел Иванович опять заговорил: – Я прошу раз в жизни: уйди! Митя не уходил. – Послушай, Митя, прошу тебя в последний раз. Покажи, что ты умный, гуманный и образованный человек! Митя, пожав плечами, тихо ответил: – Я сказал, не выйду, значит, не выйду. В это время у входа в беседку они увидели женское лицо. Увидев их, оно исчезло. Подождав немного, Павел Иванович встал и сказал Мите: – Между нами все кончено! – Очень рад, – сказал Митя, тоже вставая. – Знайте, что вы мне сейчас сделали такую гадость, которую я вам до самой смерти не прощу! За ужином они молча смотрели в тарелки. Они ненавидели друг друга. Жена Павла Ивановича улыбалась. – Какое письмо ты получил сегодня утром? – спросила она. – Никакого, – ответил Павел Иванович. – Я знаю, что получил. Это письмо я тебе написала. Честное слово, я. Нам нужно было пол вымыть, но как заставить вас уйти из дома? Только таким способом можно. Чтобы тебе не скучно было, я и Мите такое письмо послала. Митя, ты был в беседке? Митя улыбнулся и перестал смотреть с ненавистью на своего соперника.
Задание № 2. Подберите синонимы к следующим выражениям:
Хороша собой – плох собой
Глупое письмо – интересное письмо
Знакомая женщина – незнакомая женщина
Гуманный человек – глупый человек
Мудрый судья
1.Прочитайте текст.
Один юноша должен был уехать в дальние страны. Перед отъездом он дал деньги старику соседу и попросил его сохранить их. Старик согласился. Юноша вернулся через год и сразу пошел к старику соседу.
Но старик сказал:
– Ты ничего не давал мне!
Юноша очень огорчился. Он пошел к судье и рассказал все, как было. Судья пригласил старика и юношу к себе.
– Где ты давал соседу свои деньги? – спросил судья юношу.
– Под одним деревом, – ответил юноша.
– Пойди и позови это дерево ко мне, – сказал судья.
Юноша удивился, но пошел. Прошло десять минут.
Судья спросил старика:
– Юноша дошел до дерева?
– Нет, еще не дошел, – сказал старик.
Прошло еще десять минут.
Судья опять спросил:
– А теперь он дошел?
– Нет, еще не дошел, – ответил старик.
Прошло полчаса. Судья спросил:
– Ну, а теперь он дошѐл?
– Теперь дошел, – сказал старик.
Когда юноша вернулся, он сказал:
– Дерево не пошло со мной, мудрый судья!
– Теперь это не нужно, честный юноша! Когда ты ушел, через десять минут я спросил у твоего соседа, дошел ли ты до дерева, и он ответил, что ты не дошел.
2. Подберите антонимы к следующим словам:
Мудрый –глупый
Дальний –ближний
Сохранить –терять
Честный –двуличный
 1. Подберите правильный вариант
Какое  небо? а) синяя; б) синее; в) синийКакой цветок? а) красный; б) красная; в) красное
Какая ночь? а) чёрный; б) чёрное; в) чёрнаяКакой ресторан? а) хороший; б) хорошая; в ) хорошее
Какой дом? а) новый; б) новая; в) новоеКакое платье? а) белая; в) белое; в) белый
Какая мама? а) молодая; б) молодой;  в) молодоеКакая вода? а) голубое; б) голубой; в) голубая
Какой чай? а) чёрное; б) чёрный; в) чёрнаяКакая машина? а) хороший; б) хорошая; в) хорошее
Какое яйцо? а) жёлтый; б) жёлтое; в) жёлтаяКакой цвет? а) коричневый; б) коричневая; в) коричневое
Какое вино? а) красная; б) красный; в)красноеКакой день? а) добрый; б) добрая; в) доброе
Какое утро? а) серое; б) серый; в) сераяКакой стул? а) зелёный; б) зелёное; в) зелёная
     2. Запишите антонимы:
высокий – низкий                дешёвый – дорогой
громкий -тихий                    умный –  глупый
новый – старый                    горячий -холодный
зимний -летний                   скучный –
3. Заполните таблицы:
Что делать?
А) Жить, гулять, иметь (I)  
Ячто делаю?  живу, гуляю, имею

Тычто делаешь?  живешь, гуляешь, имеешь

Он, она, оночто делает?      живет, гуляет, имеет

Мычто делаем?  живем, гуляем, имеем

Вычто делаете?  живете, гуляете, имеете

Оничто делают?  живут, гуляют,имеют


4. Составьте предложения Задавайте вопросы. Работайте по модели:
Мой, друг, новый, в, центр, живёт
………………………………………………………………………………………..
Кто? друг
Что делаетживёт
Чей друг?  мой
 Какой друг? новый
 Где живётв центре
Мой новый друг живёт в центре.
1) Любимая, моя, бабушка, в деревне, живёт
Моя любимая бабушка живёт  в деревне.
2) Родители  , мои, работают, в больнице
Мои родители работают в больнице
3) Свободно, по-русски, говорю, и, читаю, я
Я свободно говорю и читаю по-русски.
4) Мой, брат, в Германии, сейчас, учится
Мой брат сейчас учится в Германии.
5) Моя, самая, книга, любимая, «Гарри Потер», называется
Моя самая любимая книга называется  «Гарри Потер».
6) Иностранцы, живут, в гостинице, все
Все иностранцы живут в гостинице.
7) Дядя, мой, в театре, работает
Мой дядя работает в театре.
8) Петербург, в России, находится
Петербург находится в России.
9) В Египте, эта, находится, пирамида
Эта пирамида находится в Египте.
10) Называется, «Вишнёвый сад», спектакль, этот
Этот спектакль называется «Вишнёвый сад».

Thursday, May 5, 2016

Русский язык

Кем я хачу стать ?

Я хачу стать Адвакатом,патамучто мой дядя тоже Адвакат.Я хачу стать харошим Адвакатом как мой дядя.Адвакат азначаетса` факты доказывают.

Monday, May 2, 2016

Էկոլոգիա` Բնօգտագործումն ու բնապահպանությունը ՀՀ-ում

  1. Ինչ առանձնահատկություններ ունեն ՀՀ բնական պայմանները, որքանով են դրանք նպաստում հանրապետության զարգացմանը:
  2. Ի՞նչ հետևանքներ է թողում բնօգտագործումը ՀՀ-ում: Նշեք օրինակներ:
  3. Ինչ առանձնահատկություններ ունեն ՀՀ բնական ռեսուրսները, որքանով են դրանք նպաստում հանրապետության զարգացմանը:
  4. Ի՞նչ հետևանքներ է թողում ռեսուրսների օգտգործումը ՀՀ-ում: Նշեք օրինակներ:
  5. Ձեր կարծիքով ինչպես պետք է զարգանա Հայաստանը, որպեսզի հնարավորինս քիչ վնասվի բնական միջավայրը: Ինչ ուղությամբ պետք է զարգանա տնտեսությունը, որպեսզի այն համարվի էկոլոգիապես «ավելի մաքուր»
1.Եթե արևային եղանակ է լինում և միքիչ անձրև տնտեսությունը զարգանում է,եթե հզոր քամի կամ կարկուտ է լինում ոչնչացնումէ տնտեսությունը և չի սկսում զարգանալ;
2.Պատասխանը առաջին հարցի մեջ է;
3.Եթե ցանկանում ենք տնտեսությունը զարգանա իմ կարծիքով պետք է քամի,ջուր,հող:
4.Ռեսուրսների շնորհիվ զարգանում է բնությունը,տնտեսությունը:Օրինակ` քամու,ջրի,հողու շնորհիվ զարգանում է բնությունը,տնտեսությունը:Եթե չլինեն ռեսուրսներ չի կարող զարգանա բնությունը,տնտեսությունը:
5.Եթե ցանկանում ենք բնական միջավայրը չվնասվի ուրեմն պետք է գործարանները այն տեղերը լինեն,որտեղ ոչնչացել է բնությունը կամ  մի ուրիշ այլ բան:Եթե ցանկանում ենք էկոլոգիապես ավելի մաքուր լինի ուրեմն քիչ քիմիական նյութեր օգտագործենք:

Tuesday, April 12, 2016

Գրականություն

Հարճը

Պոեմի նյութը վերցված է Մովսես Խորենացու «Հայոց պատմությունից»: Պատմույան երկրորդ գրքի ԿԳ գլխում պատմիչը գրում է «մի ոմն Տրդատի» մասին,որ Բագրատունի տոհմից էր,մի սրտոտ ու ուժեղ մարդ»,բայց «կարճհասակով և դծուծ կերպարանքով»: Արշակունի Տիգրան թագավորը նրան կնության էր տվել իր Երանյակ դստերը,որ չսիրելով ամուսնուն,շարունակ դժգոհում էր, «որ իր նման չքնաղ ու ազնվազարմ կինն ստիպված է մի տգեղ ուհասարակ ծագումով մարդու հետ ապրելու»:Տրդատը զայրանալով՝ «կտրում է նրա շեկ մազերը,փետում է խոպոպիկները և հրամայում է քաշեքաշ նրան սենյակից դուրս գցել»: Իսկ ինքը թագավորի հետապնդումից խուսափելով, հեռանում է դեպի Մարաստան՝ ճանապարհին հյուրընկալվելով Սյունյաց աշխարհում: Այստեղ էլ մնում է,երբ լսւոմ է թագավորկ մահվան լուրը:
 Մի օր Սյունյաց Բակուր նահապետը նրան ընթրիքի է հրավիրում:Պատմահայրը շարունակում է. «Երբ գինով ուրախություն էին անում,Տրդատը տեսավ մի կին,որ շատ գեղեցիկ էր և նվագում էր ձեռքերով,անունը՝ Նազենիկ:Տրդատ նրան ցանկացավ և ասաց Բակուրին. «Այս վարձակն ինձ տուր»: Նա պատասխանում է. «Չեմ տա,որովհետև իմ հարճն է»… Իսկ Տրդատը այդ կնոջն իր մոտ քաշելով սեղանակիցներ առաջ գգվում,համբուրում է նրան սիրահարված անզուսպ երիտասարդի նման: Բակուրը խանդոտելով վեր կացավ,որ կնոջը նրա ձեռքից խլի: Բայց Տրդատը ոտքի ելնելով ծաղկամանն իբրև զենք գործածեց,սեղանակիցներին էլ սեղանից վանեց: Կարծես մի նոր Ոդիսևս էր առաջ եկել, որ կոտորում էր Պենելոպեի սիրահարներին… Այսպես իր կացարանը հասնելով՝ իսկույն ձի հեծավ և հարճի հետ Սպեր գնաց»:
 Ինչպես տեսնում ենք, Խորենացին գովեստով է խոսում խոսում Տրդատի ուժի և քաջության մասին, բայց չի խրախուսում հյուրին անվայել նրա արարքը՝ վերագրելով այն հասարակ ցանկասիրության: «Բայց իսկապես ավելորդ էր պատմել այդ ցանկասեր մարդու քաջագործությունը»,– ավարտում է իր խոսքը պատմահայրը:

Wednesday, April 6, 2016

Խոսքի մշակույթ (անհատական աշխատանք)

Անձնանուների բառարանից գտեք ձեր,ձեր ծնողների,մտերիմների կամ ուղղակի ձեզ դուր եկող անձնանունների բացատրությունները (10-15 անուն)

ԻՆԳԱ- Աստծո դուստր
ԳԱԳԻԿ-բարձրունք, գագաթ
ԴԻԱՆԱ-խորհրդավոր
ԱՐՍԵՆ-տղամարդ, տղամարդկային
ԱՐՄԱՆ-հայ տղամարդ
ԴԱՎԻԹ- սիրելի
ԳԱՅԱՆԵ-երկիր
ԳՈՀԱՐ-թանկարժեք մարգարիտ
ՍՈՒՐԵՆ-ուժեղ
ԹԱԹՈՒԼ- մեծ ձեռքերով
ԼԻԼԻԱ-ծաղկող
ԼԻԿԱ- քաղց
ԹԱՄԱՐԱ-արքայադուստր, լուսին
ԷՄԻԼ-անհամբեր, կրքոտ
ԿԱՐԱՊԵՏ-առաջնորդ

Բացատրական  բառարանից  (իրենց բացատրություններով)  առանձնացրեք տասը բառ, որոնք երբևէ չէիք լսել:

ոգել-արտասանել
նիրհել-քնել
ֆետիշ-պաշտամունք
համբակ-տգետ
ինչք-ունեցվածք
իրավ-ճշմարիտ
լազուր-երկնագույն
թևածել-թռչել
ցցուն-ցայտուն
ուստր-արու զավակ

Tuesday, April 5, 2016

Հայոց Լեզու

1.Ո՞ր շարքի բոլոր բառերում է գրվում օ.


Պատասխան՝ 3

2.Ո՞ր շարքի բոլոր բառերում է գրվում հ.


Պատասխան՝ 4
3.Ո՞ր շարքի բոլոր բառերում է գրվում և.

Պատասխան՝ 2
4..Ո՞ր շարքի բոլոր բառերում է գրվում իա.

Պատասխան՝ 1

Գրականություն


Մուշեղ Իշխան


Մուշեղ Իշխանը ծնվել է ԹուրքիայիԱնկարայի նահանգի Սիվրի-Հիսար գյուղաքաղաքում, 1914-ին։ 1915-ին Ճանտերեճյանների ընտանիքը տեղափոխվել է, 1923-ին՝ հաստատվել Դամասկոսում։ Մամուլում հաճախ նրա ծննդյան թվական է հիշատակվել 1913-ը, սակայն հեղինակը հետագայում ճշտել է այն, երբ 37 տարիների բաժանումից հետո հանդիպել է հարազատ մորը:  1915-ին ընտանիքով աքսորվել է Դեյր էզ Զոր։ Պատերազմից հետո վերադարձել է։ 1918-ին մահացել է հայրը։ Այնուհետև կրկին աքսորվել է։ 1928-ին ավարտել է Դամասկոսի Հայոց ազգային վարժարանը, 1935-ին՝ Բեյրութի Հայ ճեմարանը, 1938 - 1940 թթ. հետևել Բրյուսելիհամալսարանի մանկավարժության և գրականության դասընթացներին։ 1941 - 1951-ին խմբագրել է Բեյրութի «Ազդակը»Հայ գրականություն է դասավանդել Բեյրութի Հայ ճեմարանում, որտեղ երկար տարիներ կատարել է նաև տնօրենի տեղակալի պարտականությունները։ Ճեմարանում Իշխանն աշխատեց մինչև իր կյանքի վերջին տարին՝ 1990 թվականը։



Սարսափելին

Սարսափելին մահը չէ,
Դեռ մահից ալ գեշը կա,
Երբ մարդ ողջ է, կը շնչե,
Բայց կյանքին մեջ՝ բացակա։

Արևածագ թե գիշեր՝
Չունիս ոչ մեկ սպասում.
Եվ սրտիդ մեջ ալեհեր՝
Ո՛չ մեկ ծնունդ ու թաղում։

Արդեն թաղած ես շատոնց
Ամեն հավատք, ամեն սեր
Եվ նույնն է տուն ու փողոց
Քայլերուդ դեմ անտարբեր։

Դուն ստվերի պես մոլոր
Ւը թափառիս առանձին,
Եվ ճամբաները բոլոր
Քեզ ոչ մեկ տեղ կը տանին։

Ալ չես գիտեր՝ ո՞րն է վատ,
Ո՞րն է իրավ, ո՞րը սուտ,
Օրերու բեռն անիմաստ
Այդպես շալկած ուսերուդ…

Սարսափելին մահը չէ,
Դեռ մահից ալ գեշը կա,
Երբ մարդ ողջ է, կը շնչե,
Բայց կյանքին մեջ՝ բացակա։

 
Վելուծություն

Այս բանաստեղծությունից ես հասկացա,որ մարդը պետք է ունենա նպատակ:ԻՐ նպատակին հասնելու համար պետք է անել ամեն-ինչ: Ես հասկացա  Այս բանաստեղծությունից ,որ մարդը ապրիանիմաստ դա նշանակում նա չի ցանկանում ապրել:








Զահրատ

Զահրատը ծնվել է Կոստանդնուպոլսում։ 1942 թվականին ավարտել է Կ. Պոլսի Մխիթարյանի լիցեյը և ուսումը շարունակել Ստամբուլի պետական համալսարանի դեղագործական և բժշկական ֆակուլտետներում, որոնք կիսատ է թողել։ Սովորել Վիեննայի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետում։ Աշխատակցել է պոլսահայ թերթերին, հանդեսներին, եղել «Մարմարա» օրաթերթի գրականության բաժնի վարիչ, «Սան» պարբերականի խմբագիր։


1963 թվականին ամուսնացել է Անաիս Անդրեսայանի հետ։
                                                                                                             (Այլ տեղեկություններ չկան)

Բանաստեղծություն

Կամուրջին վրայ
Կիկօ կամուրջին վրայ է
Շոգենաւը տիւթ կʼընէ կʼերթայ
Կիկօ բազրիքին յենած կը նայի

Ամէն շոգենաւ գալուն Կիկօ կʼուրախանայ
Կամուրջին վրայ է Կիկօ
Քիթը վեր վեր կը քաշէ
Մարդիկ կու գան — մարդիկ կʼերթան
Կիկօ կամուրջին վրայ է
Շոգենաւը տիւթ կʼընէ կʼերթա



1. Ահմետ Էֆենտի փողոցը
Կիկո կը վախնա Ահմետ Էֆենտի փողոցեն անցնելու
Ահմետ Էֆենտի փողոցը մութ է
Մութին համբուրվող զույգեր կան
Կիկո կը վախնա Ահմետ Էֆենտի փողոցեն անցնելու
Իր առանձնությունը միտքը կ’իյնայ
2. Այցելություն
Դուռը բացի որ Կիկոն էր — հրամմե ըսի — նստեցանք
Կիկո ըսավ թե շատ կարոտցեր էր զիս
Ես ըսի թե շատ կարոտցեր էի զինք
Հետո խորհեցա թե զինք որքան շուտ մոռցեր էի
Հետո խորհեցա թե զիս որքան շուտ մոռցեր էր ինք
Ըսի որ ավելի հաճախ կ’ուզեմ տեսնել զինք
Ըսավ որ ավելի հաճախ կ’ուզե տեսնել զիս
Որոշեցինք ավելի հաճախ տեսնել զիրար
Գնաց — դռան մեկ կողմն ես — դռան մյուս կողմն ինք
Արդեն իսկ իրար մոռցեր էինք
3. Ոխ
Միտքը դրեր է Կիկո
Պիտի չմեռնի
Դուք բոլորդ պիտի մեռնիք
Աշխարհ Կիկոյի պիտի մնա
Ու Կիկո աշխարհի վրա միս-մինակ
Բոլոր հայելիները պիտի կոտորե
4. Տարբերություն
Կիկո աչքերուն ակնոց է առեր
Ուր որ կը նայի կապույտ կը տեսնե
Երկինքը կապույտ — ծովերը կապույտ
Սիրած աղջկան աչքերը կապույտ
Ուր որ կը նայի կապույտ կը տեսնե
Ակնոցը քթին չորս դին կը նայի —
Կ’ըսես ծովերը կապույտ էին միշտ
Կ’ըսես երկինք կապույտ էր արդեն
Չի հավատար որ — նոր տեսա կ’ըսե
— Ակնոցը քթին չորս դին կը նայի
Կիկո աչքերուն ակնոց է առեր
ՀԻՄԱ կապույտը կապույտ կը տեսնե
5. Կիկո մեռավ
Բացօթյա շատ պառկեցավ
Թող քիչ մըն ալ հողին տակ քնանա
Հանգիստ իր կոշիկներուն

Այս ստեղծագործությունում Կիկոն էգոիստ մարդ էր: Նա ուզում էր ամբողջ աշխարհը վերանար և նա մնար մեն մենակ:Նա սիրում էր մենակություն:Մի գուցե նա սիրում էր միայնակոիթյուն,,բայց ինչին նա ձգտում էր դա` էգոիստություն էր:

Կարդալ «Մայմուն» բանաստեղծությունը:
Մայմուն
Մայմուն որ կ´ըսեմ կապիկ չը կարծէք
Տան սև փիսիկին անունն է
Փիսիկ որ կ´ըսեմ աղուոր չը կարծէք
Աշխարհին ամենէն տգեղ կատուն է
Սեւ է որ կ´ըսեմ սեբ-սև չը կարծէք
Սեւութեանը մէջ աչքերը դեղին են
Դեղին որ կ´ըսեմ արեւ չը կարծէք
Արեւը մեկ է-աչքերն երկու են
Երկու որ կ´ըսեմ զատ զատ չը կարծէք
Երկուքին խորն ալ երազը մեկ է
Երազ որ կ´ըսեմ մեծ բան չը կարծէք
Մարդու մը կողմէ սիրուիլն է

Ճիշտն ասած չհասկացա,թե ինչ է ուզում ասել ստեղծագործությունը` իմ կարծիքով շատ բան էր ուզում ասեր,բայց գրված էր հանելուկային ձևով,որ մարդիկ մտածեն:

Զոհաբերում
Չորս ոչխար էին
Նախ առաջինը մորթեցին
Յետոյ երբ երկրորդը կը մորթէին
երրորդը փորձեց փախչիլ
Հազիւ տասը մեթր գնաց
ձերբակալեցին
Ես այդ երրորդին միսեն կերայ-
Կեանքի համ ուներ

Առաջադրանք

Ինչպե՞ս ես հասկանում կյանքի համ արտահայտությունը:
Ըստ հեղինակի՝ ի՞նչն էր կյանքի համը: Քո կարծիքով էլ ի՞նչը կարող է կյանքի համ լինել:
Առաջին ոչխարին մորթեցին և նա չփորձեց պայքարել կյանքի համար,նույնը երկրորդը:Երրորդը փորձեց փախչել,որովհետև ուզում էր ապրել,վայել էլ կյանքը` իմ կարծիքով սա է կյանքի համը: